Volgens de reglementering maakt dit voordeel deel uit van het voordeel dat voortvloeit uit de gratis terbeschikkingstelling van een bedrijfswagen voor privédoeleinden.
De werknemer is dus bedrijfsvoorheffing verschuldigd volgens de forfaitaire waarderingsregels van het voordeel dat voortvloeit uit het privégebruik van een bedrijfswagen.
Brandstofkosten ten laste van de gebruiker - De truc met de tankkaart
Vóór 2012 waren brandstofkosten een eigen bijdrage en dus aftrekbaar van het voordeel van alle aard.
Sinds 2012 vormen brandstofkosten enkel nog een “eigen bijdrage”, op voorwaarde dat de werkgever een tankkaart ter beschikking stelt en de werknemer de brandstofkosten ten laste neemt [1].
Vele bedrijven pasten daarom hun car policy aan: de brandstofkosten worden voortaan door de werkgever betaald, die ze als persoonlijke bijdrage voor het gebruik van de wagen terugvordert.
Maar kan dit zomaar? Ontstaat op die manier geen ongelijke behandeling tussen ondernemingen die een car policy met tankkaart voeren en deze met een policy zonder? En mag men de car policy louter en alleen wijzigen om het voordeel van alle aard te verminderen?
Deze vragen werden voorgelegd aan de minister van Financiën [2]. De minister bevestigde dat deze werkwijze is toegestaan en niet strijdig is met de fiscale anti-misbruikbepalingen (art.344 WIB).
Wat is het belastbaar voordeel wanneer enkel een tankkaart wordt toegekend?
Naar aanleiding van een parlementaire vraag [3] heeft de fiscus bevestigd dat deze situatie niet beoogd wordt door de forfaitaire bepaling van het voordeel van alle aard voor de bedrijfswagens. Bijgevolg is de algemene regel van toepassing op deze situatie.
Het belastbaar voordeel wordt berekend op de werkelijke waarde van de brandstofkosten Concreet betekent dit dat het belastbaar voordeel gelijk is aan de brandstofkosten voor de niet-professionele verplaatsingen.
De tegemoetkoming van de werkgever in de kosten van privéverplaatsingen van de werknemer maken namelijk een belastbaar voordeel van alle aard uit.
Als een werknemer dus een tankkaart gebruikt voor privéverplaatsingen (strikte privéverplaatsingen of woon-werkverkeer) met zijn eigen voertuig, levert dit voor hem dus een VAA op, dat wordt berekend op basis van de werkelijke waarde.
In de praktijk zal deze brandstof echter vaak ook worden gebruikt voor beroepsmatige verplaatsingen van de werknemer.
Concreet moeten de brandstofkosten als volgt worden uitgesplitst:
- De brandstofkosten voor privéverplaatsingen: de terugbetaling van deze kosten levert een bijkomend voordeel van alle aard op waarop de werknemer volledig wordt belast
- De brandstofkosten voor woon-werkverkeer: de terugbetaling van deze kosten wordt beschouwd als loon, vrijgesteld tot 490 euro per jaar (bedrag voor het inkomstenjaar 2024)
- De brandstofkosten voor beroepsverplaatsingen: de terugbetaling van deze kosten vormt een terugbetaling van eigen kosten van de werkgever waarop de werknemer niet wordt belast
Deze oplossing wordt echter niet aanbevolen omdat ze een aanzienlijke administratieve last met zich meebrengt. De werknemer moet dan een logboek van al zijn verplaatsingen bijhouden om ze correct te kunnen uitsplitsen.
[1] Indien een bedrijfswagen zonder tankkaart ter beschikking gesteld wordt, dan kunnen de door de werknemer betaalde brandstofkosten bijgevolg niet in mindering worden gebracht van het voordeel van alle aard van de bedrijfswagen.
[2] Parlementaire vragen, beknopt verslag van 22 oktober 2013 (CRABV 53/COM 837).
[3] V.A., Kamer. g.z. 2011-2012, vraag n° 213 van 27 februari 2012, QRVA n° 53/059, p. 138 (Van der Maelen). V.A., Kamer, g.z. 2009-2010, vraag n° 244 van 5 januari 2010, QRVA, n° 52-92, p. 73 (Jambon).