Principe
De geschenken in natura, in speciën of in de vorm van geschenkcheques worden niet als loon, maar als vrijgestelde sociale voordelen beschouwd, indien het gaat om:
- Ofwel collectieve voordelen waarvoor, wegens de wijze van toekenning, niet achterhaald kan worden welk bedrag elke verkrijger effectief ontvangen heeft. Het gaat hier bijvoorbeeld over de deelname van de personeelsleden, hun partner en hun kinderen aan een sinterklaasfeest, de kosteloze terbeschikkingstelling van dranken tijdens de werkuren, …)
- Ofwel voordelen die wel per verkrijger uitgesplitst kunnen worden, maar die geen echt loon vormen, omdat ze een ondersteuning in uitzonderlijke omstandigheden vormen, zoals een verzekering gezondheidszorg
- Ofwel geringe voordelen [1] of gelegenheidsgeschenken verkregen uit hoofde of naar aanleiding van gebeurtenissen die niet rechtstreeks in verband staan met de beroepswerkzaamheid. Het gaat hier bijvoorbeeld om sinterklaasgeschenken, kerstcadeaus, een geschenk naar aanleiding van de pensionering,… Opmerking: de bedragen die van toepassing zijn op sociaal vlak zullen in principe ook van toepassing zijn op fiscaal vlak. We houden u op de hoogte van eventuele wijzigingen op dat vlak.
Voorwaarden
Om vrijgesteld te zijn van belasting, en dus ook van bedrijfsvoorheffing, moeten de voordelen bovendien aan de volgende voorwaarden voldoen:
- Hun waarde moet vrij gering zijn [2]
- Ze moeten in specifieke omstandigheden toegekend worden
- Ze moeten uitgedeeld worden met een evident sociaal oogmerk en/of om de banden tussen de personeelsleden te verbeteren en ze sterker aan hun onderneming te binden
- Alle personeelsleden moeten hetzelfde voordeel kunnen genieten
Sanctie
Indien deze voorwaarden niet nageleefd zijn, zal het voordeel volledig belast worden als gewoon loon. In dat geval zal er ook bedrijfsvoorheffing op ingehouden moeten worden.
[1] Een voordeel is van geringe aard indien het niet meer dan 50 euro bedraagt.
[2] Om de waarde van een geschenk te bepalen, moet men uitgaan van de werkelijke waarde die het voor de verkrijger heeft. Met andere woorden, men moet uitgaan van het bedrag dat de verkrijger zou moeten betalen om hetzelfde voordeel in normale omstandigheden te verkrijgen.