Voorwaarden
De werknemer die op 31 december van het vakantiedienstjaar de leeftijd van 50 jaar bereikt heeft, heeft tijdens het vakantiejaar waarin hij prestaties als werknemer verricht, recht op seniorvakantiedagen indien hij, als gevolg van een periode van volledige werkloosheid of invaliditeit (één jaar ziekte) tijdens het vakantiedienstjaar, geen recht heeft op 4 weken betaalde vakantie tijdens het vakantiejaar[1].
[1] Het stelsel van de seniorvakantie is dus niet van toepassing wanneer het onvolledig recht op betaalde vakantie het gevolg is van andere onderbrekingen zoals tijdelijke werkloosheid wegens overmacht, verlof zonder wedde, enz.
Met andere woorden, deze werknemer kan, naast de gewone vakantiedagen waarop hij recht heeft op basis van de effectieve en/of gelijkgestelde tewerkstellingsperiodes, seniorvakantie genieten tot maximum 4 weken vakantie in totaal. In tegenstelling tot de wettelijke vakantie is de werknemer evenwel niet verplicht om deze seniorvakantie op te nemen!
De werknemer moet bovendien:
- Eerst zijn vakantiedagen opgebruiken waarop hij recht heeft krachtens zijn effectieve en/of gelijkgestelde tewerkstelling[2][3]. Pas nadien zal hij de extra dagen seniorvakantie kunnen opnemen
- Verbonden zijn met een arbeidsovereenkomst tijdens de dagen van seniorvakantie. Bovendien mag hij op dat moment niet genieten van de bijzondere vakantieregeling van de openbare diensten of van een regeling van uitgestelde bezoldiging als werknemer tewerkgesteld in het onderwijs
- Uitgesloten zijn van elk recht op loon of vervangingsinkomsten tijdens de dagen seniorvakantie.
[2] Hetzij tijdens of onmiddellijk na een bezoldigde tewerkstelling, hetzij tijdens een periode van uitkeringsgerechtigde volledige werkloosheid.
[3] De werknemer moet eerst de seniorvakantiedagen opgebruiken vooraleer hij tijdelijke werkloosheidsuitkeringen kan genieten wegens collectieve sluiting van de onderneming.
De werknemer die zijn seniorvakantiedagen opneemt, is vrijgesteld van wachttijd.
Bedrag van de seniorvakantie-uitkering
Deze seniorvakantie is niet gedekt door het (enkel of dubbel) vakantiegeld. De werkgever betaalt dus slechts vakantiegeld voor de gewone vakantiedagen die te zijnen laste vallen.
De werknemer zal voor elke dag bijkomende vakantie evenwel een seniorvakantie-uitkering ten laste van de RVA genieten[4]. Deze uitkering bedraagt 65% van de gemiddelde dagelijkse bezoldiging waarop de werknemer normaliter recht zou hebben gehad op het ogenblik dat hij voor het eerst seniorvakantiedagen opneemt. Het loon dat in aanmerking genomen moet worden, is het geplafonneerd dagloon zoals gebruikt in de werkloosheidsreglementering. U vindt dit terug op de site van de RVA.
[4] De seniorvakantie-uitkering wordt, voor de toepassing van dit artikel, als een werkloosheidsuitkering beschouwd.
Procedure
Voor de werkgever
Op het einde van de maand waarin de werknemer voor het eerst seniorvakantiedagen opneemt, moet u een elektronische aangifte scenario 9 (aangifte voor het vaststellen van het recht op seniorvakantie) verrichten. U dient hiervan een print aan de werknemer te bezorgen.
Daarenboven moet u op het einde van elke maand waarin uw werknemer seniorvakantie neemt, een elektronische aangifte scenario 10 (maandelijkse aangifte van de uren seniorvakantie) verrichten. Deze aangifte moet verplicht elektronisch gebeuren en laat toe het juiste bedrag van de aan de werknemer verschuldigde uitkeringen te berekenen. Ook van deze aangifte dient u een print aan de werknemer te bezorgen.
Voor de werknemer
De werknemer moet zelf een papieren formulier C 103 Seniorvakantie - Werknemer invullen en het als uitkeringsaanvraag aan zijn uitbetalingsinstelling overhandigen. Deze aanvraag moet ten laatste in de maand februari van het jaar volgend op dat waarin de seniorvakantie opgenomen werd, bij de RVA toekomen.
De prints van de elektronische aangiftes die u heeft gedaan, moet de werknemer daarentegen niet aan zijn uitbetalingsinstelling bezorgen. Deze gelden gewoon als bewijs van de aangifte.