De bestaande mogelijkheden op vlak van technologie izijn niet steeds in overeenstemming is met de juridische regelgeving ter zake.
Tot hiertoe bestaat er geen enkele wetgeving die de kwestie van de toelaatbaarheid van de zogenoemde “geolokalisatiesystemen” expliciet regelt. Niettemin werd hierover een wetsvoorstel ingediend bij de Senaat en heeft de Gegevensbeschermingsautoriteit een advies, (Advies nr. 12/2005 van 7 september 2005) op dat vlak uitgebracht[1]. Tot slot werden in diverse sectoren initiatieven genomen in een poging de materie sectoraal te reguleren[2].
Hoewel de geolokalisatie van werknemers door de werkgever niet specifiek gereglementeerd is, moet de werkgever wel de wet van 30 juli 2018 betreffende de bescherming van natuurlijke personen met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens naleven. Ook artikel 8 van het EVRM en artikel 22 van de Grondwet moeten worden nageleefd. Tenslotte, moet ook de Algemene Verordening inzake gegevensbescherming (hierna de GDPR) nageleefd worden.
Het voornoemde advies van de Gegevensbeschermingsautoriteit (hierna GBA) neemt een hele reeks principes van de privacywet over die men moet naleven als men een geolokalisatiesysteem wil installeren. We zullen ze hierna verder toelichten en er de GDPR-principes aan toevoegen.
[1] De adviezen van de Gegevensbeschermingsautoriteit, de vroegere Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer kunt u raadplegen op de site van de Gegevensbeschermingsautoriteit.
[2] Het paritair subcomité voor de handel en het paritair comité voor de bouwsector hebben in het kader van het nationaal akkoord 2011-2012 werkgroepen opgericht die moeten proberen om collectieve arbeidsovereenkomsten over geolokalisatie op te stellen.