Definitie
De cao definieert het kennelijk onredelijk ontslag als volgt: “een ontslag van een werknemer die is aangeworven voor onbepaalde tijd, dat gebaseerd is op redenen die geen verband houden met de geschiktheid of het gedrag van de werknemer of die niet berusten op de noodwendigheden inzake de werking van de onderneming, de instelling of de dienst en waartoe nooit beslist zou zijn door een normale en redelijke werkgever”.
Link met willekeurig ontslag
De sociale partners hebben met het kennelijk onredelijk ontslag niet het warme water heruitgevonden. Het gaat immers om dezelfde definitie als bij een willekeurig ontslag, maar dan met toevoeging van “waartoe nooit beslist zou zijn door een normale en redelijke werkgever”. Via deze toevoeging hebben de sociale partners een “willekeurig ontslag light” willen invoeren, waarbij de rechtbanken slechts een marginale toetsing van het ontslag mogen uitvoeren (zie volgende vraag).
Belangrijke elementen
Uit de definitie van het kennelijk onredelijk ontslag kunnen we twee belangrijke zaken afleiden:
- Het kennelijk onredelijk ontslag kan slechts worden ingeroepen wanneer het ontslag uitgaat van de werkgever
- Het kennelijk onredelijk ontslag geldt enkel voor de arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd [1]
Wanneer het ontslag dus uitgaat van de werknemer zelf of wanneer de werknemer in dienst werd genomen met een overeenkomst voor bepaalde tijd of voor een duidelijk omschreven werk, dan is de algemene rechtsleer betreffende het rechtsmisbruik van toepassing.
Begrip ontslag
Om een kennelijk onredelijk ontslag te kunnen inroepen, heeft de wijze waarop de werknemer werd ontslagen geen belang. Het kan gaan om een verbreking mits prestatie van een opzegtermijn, een onmiddellijke verbreking mits betaling van een compenserende opzegvergoeding of een verbreking wegens een dringende reden.
Opgelet! Het is niet omdat de dringende reden niet erkend werd door de rechtbank dat er automatisch sprake is van een kennelijk onredelijk ontslag. Het is immers mogelijk dat de feiten niet zwaarwichtig genoeg zijn om een dringende reden te vormen, maar dat ze toch van dien aard zijn om een ontslag te rechtvaardigen.
Aangezien er sprake moet zijn van een “ontslag”, zal een kennelijk onredelijk ontslag niet ingeroepen kunnen worden in geval van verbreking van de overeenkomst in gemeenschappelijk akkoord of wegens overmacht.
[1] Het Grondwettelijk Hof heeft in een arrest van 18 oktober 2012 geoordeeld dat het gemaakte onderscheid tussen overeenkomsten van bepaalde en onbepaalde duur objectief en redelijk verantwoord is.