Het facultatief prenataal verlof
Indien de werkneemster haar verlof aanvraagt, mag de werkgever dit niet weigeren.
De werkneemster heeft dus de keuze om ofwel 5 (of 7) weken (geheel of gedeeltelijk) voor de geboorte op te nemen ofwel om deze weken (geheel of gedeeltelijk) over te dragen naar de postnatale rust. De werkneemster kan er eveneens aan verzaken om deze weken op te nemen.
De werkneemster moet de werkgever ten laatste 7 weken (of 9 bij de geboorte van een meerling) voor de vermoedelijke datum van bevalling een medisch getuigschrift overhandigen dat deze vermoedelijke datum van bevalling vermeldt. De werkneemster moet dit getuigschrift ook bezorgen indien ze niet van plan is om de facultatieve prenatale rust voor de bevalling op te nemen.
De dagen (of weken) van het prenataal verlof moeten doorlopend opgenomen worden. Zodra het prenataal verlof begonnen is, kan het dus niet meer onderbroken worden.
Het verplicht prenataal verlof
Vanaf de 7de dag die de vermoedelijke datum van bevalling voorafgaat, mag de werkgever de zwangere werkneemster niet meer tewerkstellen. Dit is het verplicht prenataal verlof. De werkgever die de werkneemster tijdens die periode zou tewerkstellen, stelt zich bloot aan strafsancties, ook al zou deze tewerkstelling met haar instemming gebeuren.
Voorbeeld: indien de vermoedelijke datum van bevalling voorzien is op 1 september, mag de werkgever de werkneemster niet meer tewerkstellen vanaf 25 augustus.
Bij een voortijdige bevalling gaan de dagen gedurende dewelke de werkneemster aan de slag bleef in de periode van 7 dagen voor de werkelijke bevallingsdatum onherroepelijk verloren: zij kunnen dus niet worden overgedragen naar de periode na de postnatale rust.
Bij een laattijdige bevalling worden de prenatale rust en het recht op uitkeringen automatisch verlengd tot de werkelijke bevallingsdatum, zelfs indien de werkneemster haar 6 (of 8) weken prenatale rust al helemaal opgenomen heeft. Die bijkomende dagen mogen de postnatale rust niet verkorten.