Dat is het geval wanneer de overdragende werkgever (natuurlijk persoon of rechtspersoon) de hoedanigheid van werkgever verliest ten aanzien van de werknemers van een (gedeelte van een) overgedragen onderneming ten gunste van de verkrijgende werkgever (natuurlijk persoon of rechtspersoon), die deze hoedanigheid verwerft door de overdracht[1].
De volgende verrichtingen kunnen onder meer worden beschouwd als een overgang van onderneming krachtens overeenkomst in de zin van de cao nr. 32bis aangezien de identiteit van de werkgever wordt gewijzigd:
- Wijziging van het juridisch statuut
- Oprichting van een vennootschap
- Overdracht[2]
- Fusie
- Absorptie
- Schenking
- Verkoop van het handelsfonds tussen handelaars
- Enz.
In feite is de toepassing heel ruim.
Daarentegen zijn overdrachten die het gevolg zijn van het overlijden van de werkgever, van een gerechtelijke of administratieve beslissing of van elke juridische transactie die de juridische entiteit van de werkgever niet wijzigt (bijvoorbeeld een interne herstructurering of inkoop van aandelen) uitgesloten, aangezien de werknemers dan geen nieuwe werkgever hebben.
[1] De vervreemder of overdrager is de natuurlijke de natuurlijke of rechtspersoon die zijn onderneming geheel of gedeeltelijk overdraagt en hierdoor de hoedanigheid van werkgever verliest, aan een andere persoon, de verkrijger genoemd, die alle of een deel van de activiteiten van de onderneming overneemt. Zo wordt de verkrijger de nieuwe werkgever van het overgedragen personeel.
[2] Volgens het Arbeidshof van Luik (19 maart 1986) brengt de overdracht van een apotheek een wijziging van werkgever te weeg ten aanzien van de werknemers die op de datum van de overdracht zijn verbonden door een arbeidsovereenkomst.